Zo, dat is al weer even geleden, dat ik wat gepost heb op mijn blog...
Wat een roerige tijd hebben we gehad, wat een beetje lijkt te normaliseren, maar toch ook weer niet.
Corona heeft veel gedaan met me. Ik ben me meer dan ooit bewust van de verschillende belangen van ouders en gastouders. Dat het niet vanzelfsprekend is, dat iedereen in het belang van elkaar handelt. Zeker als het om geld gaat, of werk.
Ook in de privésfeer heeft het veel met me gedaan. Wij zijn als gezin een beetje alleen op de wereld is gebleken. Van de paar vriendschappen die wij hadden, is er 1 overgebleven. Blijkbaar is het toch ieder voor zich in opgelegde situaties. Het is heel makkelijk om te zeggen, we horen niks meer van je, of we missen je, of waarom komen jullie niet? Corona had veel gevolgen voor ons als gezin. Wij hebben dus gekozen voor veiligheid van onze gezondheid en financiën. Blijkbaar is dat onacceptabel. Maar als je echt geïnteresseerd bent in iemand, echt om iemand geeft, dan is elkaar zien niet de enige manier om een vriendschap in stand te houden. Maar als je dan afgebekt wordt bij telefonisch contact, dan vind ik het niet raar dat je ons niet meer ziet... Dus ... het is heel makkelijk om te zeggen ik hoor niks meer van je, makkelijk om het bij de ander te leggen. Het is heel makkelijk om te zeggen, ik mis je, maar als je iemand echt mist, toon dan meer interesse.
Waarschijnlijk is het verbreken van een vriendschap niet echt corona gerelateerd, maar heeft corona onderliggende issues bloot gelegd.
Ook op werkgebied is dat aan de orde... bijna iedereen is de verbinding kwijt geraakt en handelt en denkt alleen vanuit zichzelf, zonder zich af te vragen hoe het voor de ander is, hoe de ander er in staat, hoe de ander het beleefd... vele gedachtes en manieren van omgang met situaties kunnen namelijk prima naast elkaar leven. Ieder zijn ding, accepteer dat gewoon van elkaar, niks aan het handje... geen oordeel, geen verwijt. Iedereen zichzelf zijn... denk om elkaar en respecteer elkaars mening of handelen. Je hoeft het niet altijd met elkaar eens te zijn. Iedereen heeft zijn eigen redenen, belevingen waarom ze doen zoals ze doen, reageren zoals ze reageren, voelen wat ze voelen. Allemaal prima. Maar blijf open staan voor de beleving en reden van de ander. Accepteer dat er meer wegen zijn.
In de afgelopen 2 jaar heb ik allerlei opleidingen gedaan. Onder andere over de psyche en oorsprong van gedrag. Rete-interessant... en allemaal over zelfontwikkeling. Dat is ook echt de key... Je kan alleen maar aan jezelf werken, jezelf ontdekken om jezelf te zijn en happy te voelen. De ander heeft zelf werk te doen, op een moment wanneer de ander dat ook zo voelt. Alles wat niet oke is in je leven, moet je wat mee... veel emoties zijn keuzes.
Je kiest er voor om je brein invloed te laten uitoefenen op je gesteldheid qua geest. Uitzonderingen daar gelaten, maar normaal gesproken kan je kiezen. Bepaalde gevoelens die je hebt komen ergens vandaan, vaak systemisch. Vanuit je verleden, vanuit je jeugd, je eigen "kleintje" heeft nog wat te verwerken. Onbewust heb je misschien vroeger een besluit genomen, die jou toen diende, maar die je nu los kan laten, omdat je het niet meer nodig hebt.
Met de methodes waar ik mee werk, kan je deze issues opsporen en leren begrijpen en accepteren.
Als je nieuwsgierig bent, mail me gerust met vragen of om een afspraak te maken.
Reacties
Een reactie posten